[003] "Wczoraj to ja byłem nachlany, więc wybacz nie pamiętam nic z ubiegłej nocy. "

"- Śpisz ?

- Nie i oddaj mi kołdrę -powiedziałam zabierając mu pierzynę.

- Mam lepszy pomysł.. -mrukną brunet i przysuną się do mnie, przez co starczyło przykrycia i dla mnie i dla niego.

- Emm... -lekko się speszyłam, a Lou objął mnie swoimi silnymi ramiona wokół brzucha.

Przekręciłam się twarzą do chłopak i wtuliłam w jego tors. I tak wpatrując się w chłopak i w jego piękne szaro-niebieskie oczy zasnęłam. "

Obudziła mnie głośna rozmowa z dołu, lekko zmieszana otworzyłam oczy i podniosłam się na łokciach, leżałam sam w dużym łóżku. Rozejrzałam się po pomieszczeniu, powoli przypominając sobie co działo się wczoraj. Nie mogłam pozbierać wszystkich elementów wczorajszego dnia przez odgłosy głośnej rozmowy z dołu. Ziewnęłam i wstałam z łóżka, po cichu wyszłam z pokoju i powoli szłam korytarzem, przysiadłam na jednym ze schodków i przysłuchiwałam się rozmowie, która odbywała się w kuchni. Przez uchylone drzwi do pomieszczenia widziałam sylwetkę Louisa i Nialla.

- Pomieszka tu trochę, nic się nie stanie -mówił Lou.

- Od kiedy to przygarniamy bezdomnych ! -krzykną Liam, który również musiał być w pomieszczeniu.

- Liam, nie mówi tak o niej, nie wiesz jak jest jej ciężko.. -próbował tłumaczyć mnie Niall.

- Dajcie spokój, niezła z niej dupa może się tu pokręcić.. -mrukną Harry.

- Nie obchodzi mnie czy niezła z niej dupa, ani jej historia ! -krzyczał Liam.

- O co ci chodzi ? To jest też nasz dom i mamy prawo też decydować kto tu będzie mieszkał. -odezwał się Louis.

- Tak, tak. Tylko czemu ma mieszkać z nami obca dziewczyna, nie wiemy kim ona jest ! -krzyczał Liam.

- Nie jest tak wcale obca, w końcu to znajoma Zayn'a -mówił Niall.

- I nie będzie mieszkała tu wiecznie, tylko na parę dni.. -tłumaczył Lou. 

- Co ty robisz ? -usłyszałam za sobą męski głos, wzdrygnęłam się wystraszona i obejrzałam się za siebie. 

Za mną przykucną Zayn, który wyglądał jakby dopiero się obudził, miał potargane włosy, a ubrany był w luźne czarne dresy i szarą koszulkę na ramiączka. 

- Nic.. -mruknęłam.

- Ciebie też obudziły te krzyki ? -zapytał siadając obok mnie na schodku. 

- Tak, chyba nie do końca im to odpowiada że to jestem -mruknęłam ponuro.

- Z tego co słyszałem to tylko Liam robi problemy.. -powiedział próbując mnie pocieszyć.

- No właśnie, nie przepada za mną..

- On zawsze robi ze wszystkiego problemy, taki jest. 

- Może i tak, ale nie powinnam tutaj być.. 

- A gdzie powinnaś być, mówiłaś mi wczoraj że nie masz gdzie się podziać.. nie pamiętasz ? -zapytał.

- Pamiętam, wszystko pamiętam Zayn -powiedziałam spoglądając w jego brązowe tęczówki. 

- Ahh.. tak, też to pamiętam.. -mruknął. 

- No właśnie, źle robiliśmy.. 

- Skoro źle, to po prostu o tym zapomnijmy -zaproponował.

- I już ? -zapytał zdziwiona.

- No tak, w końcu tylko ja i ty o tym wiemy, a po drugie byliśmy pijani..

- No tak -mruknęłam. 

- To co, chyba nie będziesz tu siedział cały dzień ? -zapytał wstając i schodząc na dół, poszłam za nim.
Weszliśmy z Zayn'em do kuchni, gdy przekroczyliśmy próg wszelkie rozmowy nagle ucichły. Liam siedział przy stole, Niall grzebał w lodówce, Harry czytał gazetę, a Louis jadł tosty. Liam przyglądał mi się chwilę i wyszedł z kuchni mrucząc coś pod nosem. Zayn, podszedł do ekspresu i zaparzył sobie kawę, a ja usiadłam przy Louisie.
- Wyspałaś się ? -zapytał uśmiechnięty, zjadając kolejnego tosta.
- Tak.. -mruknęłam zadowolona i zabrałam mu jednego tosta z talerza.
- Ej.. -mrukną udając oburzonego, na co się zaśmiałam, chłopak również zaczął się śmiać.
- A co wam tak wesoło ? -zapytał Zayn dosiadając się i dwoma kubkami kawy, jeden podsuną mi.
- Dzięki -mruknęłam i upiłam łyk.
Szybko dokończyłam tosta i wypiłam kawę, Harry z Niall'em zdążyli się już ulotnić się z kuchni, Louis kończył posiłek, a Zayn pił kawę i pisał z kimś na telefonie.
- Cheryl będziesz chciał gdzieś dzisiaj podjechać ? -zapytał Louis zmywając naczynia.
- Muszę rozejrzeć się za mieszkaniem.. -mruknęłam.
- Mogę ci pomóc czegoś poszukać -powiedział z uśmiechem kończąc zmywanie.
- Dzięki
- To ubierz się i pojedziemy się za czymś rozejrzeć, czekam za godzinę przy garażu -powiedział i wyszedł z kuchni.
Umyłam kubek po kawie i już miałam wychodzić z kuchni, ale zatrzymał mnie Zayn.
- Ile chcesz u nas zostać ? -zapytał.
- Jak najkrócej.. -mruknęłam i wyszłam z kuchni.
Pobiegłam po schodach na górę, a potem wbiegłam do pokoju Louisa. Chłopak nie było w pokoju, łóżko było w takim stanie jakie je zostawiłam rano, postanowiłam zaścielić łóżko. Następnie wyciągnęłam z mojej walizki ubrania i poszłam do łazienki. Szybko rozczesałam moje włosy, umyłam zęby i zrobiłam lekki makijaż, następnie założyłam ubrania wcześniej przygotowane. Gotowa wyszłam z pokoju, na łóżku leżał Louis z laptopem. Podeszłam do łóżka i usiadłam na nim przyglądając się chłopakowi.
- Nudzi ci się ? -zapytał spoglądając na mnie.
- Powiedzmy.. -mruknęłam.
- To może coś porobimy ? -zapytał chłopak odkładając laptopa na podłogę.
- Tylko co ? -zapytałam.
- To ! -krzykną i zaczął mnie gilgotać, śmiałam się aż łzy zaczęły płynąć po mich policzkach.
- Lou ! Louis przestać ! -krzyczałam nie przestając się śmiać.
Chłopak nie przestawał, próbowałam mu się wyrwać ale był ode mnie silniejszy, więc zaczęłam go gilgotać, Lou znaczą się śmiać i tak śmialiśmy się przekrzykując się nawzajem. Nasze wygłupy przerwał Liam który wparował do pokoju i posłał nam piorunujące spojrzenia.

- Co wy wyrabiacie ? -zapytał poważnie.
- Nic -zaśmiał się Lou.
- No właśnie nic -powiedziałam również się śmiejąc.
- Dziwnie się zachowujecie -powiedział i wyszedł z pokoju.
Po wyjściu Liam'a zaczęliśmy się śmiać z Louisem. Świetnie się z nim czułam, był jak straszy brat którego nigdy nie miałam..
- Cher ? -z zamyśleń wyrwał mnie głos chłopaka.
- Tak Lou ? -odpowiedziałam spoglądając na niego.
- Może już się zbierajmy, co ?
- Tak, tak. Chodźmy -odparłam i wyszłam z pokoju kierując się schodami na dół, Lou szedł za mną.
Wyszliśmy z domu, samochód Louisa stał niedaleko domu. Chłopak otworzył przede mną drzwi, a po chwili zajął miejsce kierowcy i odjechaliśmy w stronę centrum Londynu.

♥♥♥

Po moim pokoju rozbrzmiał dobrze mi znany dźwięk dzwonka mojego telefonu. Szybko chwyciłem urządzenie w dłonie i przycisnąłem zieloną słuchawkę przykładając telefon do ucha.
- Tak ? -zapytałem.
- Zayn, musimy pogadać ! -krzyknęła Perrie rozkazującym tonem.
- O co ci znowu chodzi Pezz ? W kółko robisz problemy -mruknąłem poirytowany.
- Ja robię problemy ? Udajemy parę, wiec musimy zachowywać się jak para ! -krzyknęła.
- Wiesz że jak kontrakt się skończy, to będzie koniec.. -mruknąłem.
- Zayn nie mów ta, jestem już pod drzwiami. -oznajmiła i rozłączyła się.
Po domu rozległ się dźwięk dzwonka. Wyszedłem z pokoju i zbiegłem po schodach wpadając do holu i otworzyłem drzwi.
- Perrie ? Jak miło -powiedziałem z sarkazmem.
Dziewczyna uśmiechnęła się sztucznie i weszła do środka.
- Musimy naprawdę poważnie porozmawiać -oznajmiła, trzasnąłem drzwiami i wszedłem na górę, dziewczyna poszła za mną. Gdy znaleźliśmy się w moim pokoju Perrie zaczęła mówić:
- Zayn, wczoraj była ważna konferencja związana z moim zespołem.. Czemu się nie zjawiłeś ?
- Byłem zajęty.. -mruknąłem wymijająco.
- Wiesz że to ważne, musimy stosować się do zasad Modest'u
- Wiem, to dobrze Perrie, nie musisz mnie uświadamiać. Jesteśmy udawaną parą tylko po to aby promować nasze zespoły.. Modest określił nam zasady z których musimy się wywiązać, ale nie znaczy że musimy być do siebie uwiązani ! Wiem że powonieniem się pojawić na wczorajszej konferencji, ale najzwyczajnie w świecie zapomniałem, a tak przy okazji męczy mnie ten udawany związek Pezz ! -podniosłem głos, denerwowała mnie sytuacja z Pezz, może i była ładna, ale była też bardzo denerwująca, czy ona nie rozumie że ten związek nie istniej ? Że nigdy nie będziemy razem ?
- Zayn nie musisz się tak denerwować.. tylko chce żebyś zrozumiał to że ja cię naprawdę kocham.. -oznajmiła.
- Przykro mi ale ja nie odwzajemniam tego uczucia i nie mam zamiaru nawet próbować, pamiętasz też umowę nie mieliśmy się zakochiwać tylko promować swoje zespoły. -wyjaśniłem lekko zdenerwowany i poirytowany.
- Widzę że ta rozmowa nie ma sensu.. -mruknęła bardziej do siebie niż do mnie.
- To wszystko ? -zapytałem.
- Tak, myślałam że jakoś nam się ułoży, wczoraj było tak miło, Zayn.. -próbowała mnie przekonać.
- Wczoraj to ja byłem nachlany, więc wybacz nie pamiętam nic z ubiegłej nocy.
- Najważniejsze że ja pamiętam.. -mruknęła i wyszła z pomieszczenia - A właśnie, jutro Modest organizuję imprezę charytatywną na której musimy się pojawić jako para -powiedział ponownie pojawiając się w pokoju i szczególnie wyróżniła ostatnie słowo -Weź też chłopaków -dodała i już jej nie było,a po chwili usłyszałem głośny trzask drzwi frontowych.

♥♥♥

Proszę nie zabijajcie mnie ! Przepraszam za tak długą nieobecność, nie dałam wam żadnych wyjaśnień, jednak nie mogę za dużo mówić bo tak naprawdę nie ma o czym, szkoła zajęła mój cały grafik i teraz mi się wydaję że może być tylko gorzej.. Mam nadzieję że uporam się ze szkołą i w wasze ręce oddaję trzeci rozdział. Tak, tak wiem mało ciekawy, ale naprawdę ciężko mi się go pisało i może dlatego też ta przerwa. W rozdziale wyjaśniłam troszkę sprawę związku Perrie i Zayn'a. (Tylko na potrzeby opowiadania wymyśliłam to że ich związek jest promocją siebie nawzajem.)

Tak więc ja się z wami żegnam, biorę się za pisanie 4 rozdziału i kto wie może pojawi się jutro. :)

A tak, tak jeszcze chwiałam was zaprosić na bloga mojej internetowej przyjaciółki, naprawdę przemiła dziewczyna, kochana. Napisała do mnie e-mail gdy zaczynałam i tak zaprzyjaźniłyśmy się, na mówiła ją na własne opowiadanie i oto jest, serdecznie zapraszam: 

http://only-true-love-will-save-us.blogspot.com

A tak i oczyścicie nie obędzie się bez moje zasady.. Nie no żartuję, widzę że i bez tego komentujecie więc postanowiłam zrezygnować z tego warunku.

Pozdrawiam, Murder Murdercookie